Ή πηγαίνοντας το προηγούμενο post ένα βήμα πιο πέρα. Το δέσιμο είναι ένα καταπληκτικό συναίσθημα,
μετράει ρε παιδί μου γενικά.
Όταν λαμβάνει χώρα μόνο στο μυαλό του ενός εκεί είναι που χάνεται,
δεν υφίσταται μήνυμα χωρίς την παρουσία πομπού και δέκτη,
ένα μήνυμα μονάχα με τον έναν είναι καταδικασμένο να χαθεί στην αιωνιότητα.
Το μονομερές δέσιμο,το μη ανταποδοτικό δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό
και εγώ ποτέ δεν ήμουν υπομονετικός άνθρωπος,
με τον καιρό ανακάλυψα αντ' αυτού κάτι καινούριο,την περιμονή,είναι ένας συνδυασμός μεταξύ του υπομένω και περιμένω,κάπως τα βολεύω εν τέλει[?]
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο,τίποτα δεδομένο,όποιος νοιάζεται από 'δω και πέρα να ρωτάει,
πως αλλιώς?
Σήμερα -με πνευματικό σπρώξιμο- καταλήξαμε με τη σειρά μας στο ότι ο πάτος μόνη διέξοδο έχει προς τα πάνω,κάτι όμως που συνδέσαμε με το ότι κάθε φορά μιλάμε για τον πάτο της δεδομένης στιγμής.
Επίσης θέλω και εγώ τον κόσμο μου να με πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα και να κάνω και 'γω το ίδιο,η ταυτόχρονη εξέλιξη με τους γύρω σου τα σπάει.
Στα [-] της ημέρας να σημειώσω ότι μπορεί να μην έχω το σύνδρομο του ήρωα αλλά δυστυχώς είμαι people pleaser (χώσιμο σε ένα καινούριο φιλαράκι,αν αυτό θεωρείται ως εγωκεντρισμός του στυλ θέλω να τα πάω καλά με όλους και να με συμπαθούν όλοι τότε my hands up,ξέρεις εσύ)με την ουσιώδη συμπλήρωση πως επιλέγω με χίλια κόσκινα το ποιούς θα συναναστρέφομαι και ειλικρινά γουστάρω να μοιράζομαι.
Αυτό που απεχθάνομαι είναι ο κόσμος που μοιράζεται και ανοίγεται μόνο όπου τον/την συμφέρει και παρ' όλα αυτά θεωρούμε τους εαυτούς μας καλούς φίλους/ες ή συντρόφους/ισσες και ότι άλλο.
Δεν έχω τίποτα να κρύψω,μπορεί να μην καταφέρνω να εμπεδώνω κάποια πράγματα όμως ας μου αναγνωριστεί ότι προσπαθώ επίμονα και κοπιαστικά να φέρω τα πάντα βόλτα.
Ψυχολογικές περιηγήσεις με τη Dani στο μικρό καφέ.
Υ.Γ μακάρι να μπορούσα να εφέυρω έναν τρόπο με μιά πνοή να σου/σας μεταδώσω αυτά που νιώθω,μόνο γι' αυτά είμαι σίγουρη..Τι σοϊ μάγος είμαι?