Επιβάλλεται στην παρούσα φάση πιστεύω,δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και δε συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.Θέλω βουνό,πεζοπορία,μιά αγκαλιά,χάζεμα,ένα ποτάμι και πολλά φύλλα στη διαδρομή μ'αυτές τις παιχνιδιάρικες αποχρώσεις τους.Επίσης,θέλω πριν φύγω να αδειάσω από τα πάντα "μου",να τα κρεμάσω τακτικά σε μιά κρεμάστρα και να τα κρύψω στην πιο σκοτεινή ντουλάπα,ανασύνταξη λέμε!Σώπα,στα σκοτεινά πάντα θα βλέπεις τ'αστέρια.
Κρίμα,που έμεινες μόνη πίσω.
Είπα αντίο,όμως έμεινα για ν'αντικρύσω την πλάτη σου.
Κάποτε,πιο πριν,ήξερα το μετά και χαμογέλασα θλιμένα.
Δε μετανιώνω.