Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Επειδή το 'χα στο μυαλό.


Σπύρο μου συγνώμη που δε ρώτησα για να ανεβάσω αυτή τη φωτογραφία,

ελπίζω να εξιλεώνομαι λέγοντας ότι πάντα λάτρευα τα χέρια σου :)

The clown.

Please don't cry i'll make you laugh again..

Abbie Gale.

Έτσι απλά.

Μου έχετε πηδήξει την ψυχολογία απλά
και γαμώ την Αγία Ελληνική οικογένεια.

Η αποδόμηση είναι από τα καλύτερα μου.




He hopes.And fears.But still hopes.And he grows up.And the little boy becomes a man.And he gets sick of fear.And he gets bored of not exploring.Not the dark but his heart.His burning heart.

And now the dark gets deeper.It's aching to move now.Feet heavy.

But Danko will not step back even now.He rips off his own heart from his wonderfull chest.Bleeding he holds it up and everyone sees the most hopefull light they had ever seen.
Danko is bleeding.The world starts to fade away.He looks to his heart but still feels close to it.His pace is steady.His heart is burning leading the way.And after a while dark begins to scatter and dawn comes.A bright reddish dawn,the first one in centuries.Everyone is cheering now.Everyone hopes.And they are so happy they cannot see a young man's dead body lying among them besides a heart that's still burning its last sparkles..

Abbie Gale [επιλεκτικά].

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Συνήθειες


Mental masturbation.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011


Και όσο προσπαθώ να καταλάβω,τόσο μπλέκονται τα πάντα,σαν πίνακας του Πόλοκ ένα πράγμα.
Στριφογυρίζω επίμονα γύρω από τον εαυτό μου και μετά ακουμπάω στον ώμο σου και προσπαθώ να συγχρονιστώ στη δική σου τροχιά.
Λοιπόν,κοίτα να δεις τι θα κάνουμε,εσύ θα βάλεις μιά εποχή στο μυαλό σου και γω θα μαντέψω,έπειτα θα υποσχεθούμε ότι μέχρι να έρθει αυτή δε θα μιλήσουμε ξανά για αγάπες οκ?
Το περίεργο είναι ότι δε σε φοβάμαι πιο πολύ από άλλες φορές,θα ζωγραφίσω ένα σχήμα-ένα κύκλο για την ακρίβεια-και θα χωρέσω μέσα όλες μου τις ανασφάλειες,μετά θα τον κλείσω και θα χαράξω πάνω του μιά ψεύτικη κλειδαριά.
Τα χρώματα των ονείρων μου έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν γιατί κάθε φορά που έρχεσαι απρόσκλητα μοιάζεις μέ χαλίκι που πέταξαν σε ήρεμη λίμνη.
Ίσως η εικόνα των χειλιών που σμίγουν στο δρόμο να μην είναι το καλύτερο μου,παρόλα αυτά χαίρομαι για τον κόσμο,αλήθεια σου λέω.
Ήταν κάποια χρόνια πίσω και ήμουν ήδη στα πρόθυρα της τρέλας τότε,τώρα αποδέχομαι πιο δύσκολα ακόμη,διάφορα ας μην το κάνω συγκεκριμένο δε θέλω να βαλτώνω.
Μόνο σε μία μέρα μέσα θαρρείς θα μπορούσες να κάνεις τους άλλους χαρούμενους?Κοιτάω πάλι ψηλά και αρχίζει να βρέχει,πήρα στα κλεφτά και μιά τελευταία τζούρα από το τσιγάρο σου και στη συνέχεια σώπασα για δυό ολόκληρες ώρες.


Στα μάτια.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Δοκιμάζοντας το Mrs brightside ή καλά ξεμπερδέματα.

Πολύ μου άρεσε η βροχή σήμερα,ήρθε να πιάσει φιλίες με την περίεργη μελαγχολία μου.Περίεργη γιατί δε θα την έλεγες και κακή.
Ωστόσο εύχομαι αυτή η ευχάριστη αίσθηση που μου αφήνει να μην τυραννίζει τον κόσμο,θα ήταν άσχημο.

Βυθίζομαι στην παράνοια,βοήθεια κάποιος/κάποια?
I know you try,you fly straight into my heart,
But here comes the fall...
Δε μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι αληθινό και τι όχι.Μετά όλα γίνονται σούπα μέσα στο κεφάλι μου,ποιός ξέρει..
Λάθος χρόνος και μέρος για τέτοια,μήπως ενδιαφέρεται κανείς να μου δανείσει κανά χρονοντούλαπο??

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Ας βάλουμε επιτέλους μια τελεία.

Εκεί που η θάλασσα κι ο ουρανός γίνονται ένα,θα ξεκινάει πάντα μιά ιστορία και το θυμάμαι σαν χτες που σου ζήτησα μία λέξη ή έστω ένα νεύμα...

Όταν ακόμη ένιωθα πως είσαι ένα κομμάτι μου και δοκίμαζα χίλιους τρόπους για να σε διώξω από πάνω μου,σχεδόν νιώθω πως έχω το θάρρος...

Πως να φοβηθώ το κρύο αφου...
Παρακμή.
Άνθρωποι που τα 'χουν χαμένα,και είναι σαν κι εμένα κάποιες ώρες της μέρας ή εγώ είμαι σαν κι αυτούς।

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας,εναποθέτουμε όνειρα σε σαθρούς τοίχους।

Κουράστηκα μιά ζωή να τρέχω να σκοτώσω τη σκιά μου από φόβο μην κάποτε γίνω σαν κι αυτήν...

Τα σώματα είναι για να φθείρονται,έχουν κι αυτά βλέπεις τον τρόπο τους να δείξουν πόσο ελεύθερα έζησαν.

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Εκδρομηηηηηη!

Επιβάλλεται στην παρούσα φάση πιστεύω,δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και δε συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.
Θέλω βουνό,πεζοπορία,μιά αγκαλιά,χάζεμα,ένα ποτάμι και πολλά φύλλα στη διαδρομή μ'αυτές τις παιχνιδιάρικες αποχρώσεις τους.
Επίσης,θέλω πριν φύγω να αδειάσω από τα πάντα "μου",να τα κρεμάσω τακτικά σε μιά κρεμάστρα και να τα κρύψω στην πιο σκοτεινή ντουλάπα,ανασύνταξη λέμε!





Σώπα,στα σκοτεινά πάντα θα βλέπεις τ'αστέρια.
Κρίμα,που έμεινες μόνη πίσω.
Είπα αντίο,όμως έμεινα για ν'αντικρύσω την πλάτη σου.
Κάποτε,πιο πριν,ήξερα το μετά και χαμογέλασα θλιμένα.
Δε μετανιώνω.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

να ξανακάνουμε το πανκ απειλή

Πολλές φορές τα λόγια γίνονται κουραστικά και στο κάτω κάτω οι πράξεις κάποιες φορές μετράνε περισσότερο ή δείχνουν περισσότερα,χωρίς λόγια.

Οι λέξεις είναι απλά γράμματα το ένα δίπλα στο άλλο και μου τη δίνει που ώρες ώρες τους δίνω τόση σημασία.
Έτσι κι αλλιώς εμείς δίνουμε-φτιάχνουμε το νόημα που θέλουμε να έχουν,άσχετα αν μεταξύ μας αδυνατούμε να συννενοηθούμε.

Επίσης.

Μεεκνευρίζειςμεεκνευρίζειςμεεκνευρίζειςαπίστευτακαιμουτηδινειςμουτηδίνειςκαιθέλωνασεσπάσωστοξύλοοο.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Είναι ήδη αργά.

Τι σε περιμένει όταν πέσεις για ύπνο αυτή τη φορά,ποιόν/ποιά θα βρεις στο κρεββάτι σου?
Καλά μάντεψα,μετά αρχίζει το βάσανο του καθημερινού απολογισμού.
Γιατί γιατί γιατί,πες μου γιατί το κάνω αυτό?
Δανάη κάποτε μου υποσχέθηκες- και 'γω να ξέρεις θα περιμένω,υπομονετικά-περιμένω.

Βαρέθηκα τον κόσμο που στέκει αδιάφορος,αλήθεια σου το λέω,δεν ξέρω αν είναι φόβος,μούδιασμα,ανοσία,εγωισμός,μαλακία,δεν ξέρω,τους βαρέθηκα,με αηδιάζουν.Σιχαίνομαι που το λέω,που έφτασα σε αυτό το σημείο,που αδειάζω.

Που πηγαίνω?Υποσχέσου πως θα με ακολουθάς στα λάθη μου χωρίς να πέφτεις μαζί μου.Εντάξει ξέρω ήδη την απάντηση "όλα καλά θα πάνε",ναι?Θέλω να το πιστέψω,θα το πω φωναχτά 5-10-100 φορές και θα το πιστέψω,το δουλεύω καλά έτσι το μυαλό μου..Γίνομαι κουραστική πολλές φορές το ξέρω-δεν το θέλω.

Θέλω να δω πράγματα να γίνονται,θέλω να σταματήσω να γκρινιάζω για το τι θέλω και να αρχίσω απλά να πραγματοποιώ ότι σκατά περνάει από το μυαλό μου,κουράστηκα και 'γω να καταστέλω τον εαυτό μου,λες και τόση καταστολή που τρώμε δε μας φτάνει,αυτό μου έλειπε/μας έλειπε!

Εντάξει,επειδή κατά βάθος είμαι κομπλέ το ξέρω θα σκάσω μ'αυτή την απαισιοδοξία,θα απλώσω παντού ρίζες,θα εξαπλώσω ιδέες και επιθυμίες και όλα θα πάνε καλά.



Ειρωνία-

Να έχεις τόσο κόσμο γύρω σου...
και να νιώθεις τόσο μα τόσο μόνη...

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Άλλη μια νυχτα σύγχυσης και γέλιου..

Λόγω της περιόδου που διανύουμε-της εξεταστικής περιόδου για το φοιτηταριάτο/φοιτητάντερς και δε συμαζέυεται,διαβάζουμε το κάτι τις μας και μεις..
Όχι εξαναγκαστικά σε όλες τις περιπτώσεις και αυτή είναι μία εθελούσια περίοδος διαβάσματος και λόγω αντικειμένου περισσότερο για 'μενα.Διαβάζω,για να γίνω πιο συγκεκριμένη,τις αλλαγές που έφερε στην Ευρώπη η Πρώιμη Νεότερη Περίοδος,δέκατο πέμπτο με δέκατο όγδοο αιώνα σκεφτείτε [κοινωνικά,πολιτικά,οικονομικά,ταξικά,φυλετικά και άλλα ωραία].

Βρίσκομαι σε ένα κεφάλαιο που πραγματεύεται τον κόσμο της φτώχειας από όλες τις πιθανές οπτικές.Από το πως το αντιμετώπιζε η εκκλησία,η εξουσία,η κοινή γνώμη,ο ίδιος ο φτωχός πληθυσμός κλπ.
Αυτό που συνειδητοποιώ και με εκπλήσσει είναι το πόσο ίδια είναι ακόμη τα γεγονότα και οι καταστάσεις που βιώνουμε σε σχέση με το παρελθόν και έχοντας κατά νου την αναμενόμενη απόσταση που αναγνωρίζουμε στον τρόπο σκέψης του ανθρώπου τότε με έναν άνθρωπο του σήμερα λογικό δεν είναι να τρομάζω?Όχι πνευματική απόσταση λόγω διανοητικής κατωτερότητας ή νοητικής δυσλειτουργίας των ανθρώπων του 1580 αλλά λόγω συντηρητικού περιβάλλοντος και κοινωνικών στερεοτύπων στα οποία και ζήσαν.
Ήταν ξάφνου σα ν' ανακάλυψα τη ρίζα του κακού,το πως ξεκίνησε όλη αυτή η σκατίλα του κόσμου μας,ένας καινούριος,ξεχασμένος κόσμος απλώνεται μπροστά μου για να τον εξερευνήσω ενδελεχώς..
Όταν η ανάγκη,η στέρηση,η ανασφάλεια,η ανωνυμία,η μοναξιά μεταφράζεται σε ανημποριά,κοινωνική μειονεξία,οκνηρία,κίνδυνο και απειλή για μιά αρρωστημένη ομοιομορφία και για μιά κοινωνική ομαλότητα που δημιουργεί ανισότητες και μονάχη της κάνει μετά τους διαχωρισμούς,δημιουργεί δίπολα,αυτά τα καταραμένα δίπολα.Καλό και κακό,όμορφο-ασχημο,φυσιολογικό-ανώμαλο,άνδρας-γυναίκα,καθαρός-βρώμικος,υγιής-άρρωστος,ηθικός-ανήθικος κλπ.
Στο περιθώριο βρίσκονταν και τότε όπως και τώρα οι φτωχοί[σα να λέμε για σήμερα τους άστεγους,τους περιπλανλωμενους ζητιάνους],οι μετανάστες και οι πρόσφυγες το οποίο σηκώνει και λίγη κουβέντα και τελος αυτοι που ονομάζουν τσιγγάνους.Για τους φτωχούς στην Αγγλία είχαν συνταχθεί και ειδικοί νόμοι,χρόνια μετά απαγορεύθηκε η επαιτεία γενικά για όσους θεωρούνταν ανάξιοι φτωχοί,δηλαδή τεμπέληδες σα να λέμε.Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιες φορές επέλεγαν να απεικονίζουν τους φτωχούς ακόμη και ως ανάπηρους,ούτε ότι η επαιτεία και το έγκλημα υπήρξε κοινός τόπος στη συνείδηση της εξουσίας,τοπικής και εθνικής..
Συγκεκριμένα κλοπές κατέληγαν και σε δικαστήρια ιδιαίτερα για όσους ήταν ξένοι,περιπλανώμενοι φτωχοί.
Χρησιμοποιούνταν ακόμη και διάφορες στρατηγικές περιθωριοποίησης των φτωχών έτσι ώστε να αποκλείονται από τη λεγόμενη κοινοτική αλληλεγγύη.Για το σκοπό αυτό χρησίμευαν διακριτικά "σήματα" με αποδέκτες φτωχούς,πόρνες,Εβραίους,λεπρούς,αιρετικούς έτσι ώστε να τους ξεχωρίζουν όλοι.

Σχετικά με τους μετανάστες τώρα,αξίζει να αναφέρουμε ότι ως "προϊόντα" εισαγωγής και μεταπώλησης υπήρξαν Αφρικάνοι νέγροι και Αμερικάνοι Ινδιάνοι,και χρησιμοποιώ σκόπιμα τον όρο "προϊόντα",καθώς μιλάμε για καθεστώς δουλείας,κάτι που λίγο [αν όχι καθόλου] απέχει από το σήμερα.Το θέμα ήταν ότι το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό μειωνόταν και επιχειρήθηκε ο περιορισμός ή μιά πλήρης ανακοπή της κινητικότητας των εργαζομένων.Την πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα,νομοθετικές ρυθμίσεις του αγγλικού κοινοβουλίου απαγόρευσαν στους ανθρακωρύχους την ελευθερία μετακίνησης και πάγωσαν τους μισθούς τους καθιστώντας τους ουσιαστικά σε δούλους.Νομοθεσία που επεκτάθηκε σε όλα τα επαγγέλματα..
Τώρα γιατί εμένα αυτά μου κάνουν πολύ γνώριμα??

Τέλος,για τους τσιγγάνους έμαθα ότι προστέθηκαν με τη σειρά τους στα περιφερόμενα περιθωριακά στοιχεία και για κακή τους τύχη συνέπεσαν τον 14ο και 15ο αιώνα με την έξαρση της οργανωμένης επαιτείας και του κυνηγιού των μαγισσών και κατηγορήθηκαν και για τα δύο.Ο εύκολος στόχος που λέμε..

Θα ήθελα να αναφερθώ ακόμη στην ύπαρξη ενός συστήματος αλληλοβοήθειας μεταξύ των περιθωριοποιημένων φτωχών,ένα κοινωνικό δίκτυο βασισμένο στην αρχή της αμοιβαιότητας και της ισοτιμίας,λέξεις που μου αρέσει να ακούω.Βασίζονταν ακόμη περισσότερο στη συλλογικότητα παρά στη συγγένεια κάτι επίσης καλό..

Κάνοντας μιά σύντομη κριτική μιάς και έχω γράψει αρκετά θα πω κάτι που από τους λίγους αναγνώστες μου θα καταλάβουν ακόμη λιγότεροι,ή μάλλον μόνο η Δάνι θα καταλάβει και ευκαιρία να τρολλάρω λίγο γιατί ώρα κρατιέμαι..Δάνι,ζήτω τα 3Ε[ΕΕΕ]
Γιατί δηλαδή πρέπει όλοι οπωσδήποτε να είναι παραγωγικοί και χρήσιμοι σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, μέσα από μιά εργασία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη δημιουργία?Γιατί κάποιος που επιλέγει να μην πάρει μέρος σε αυτή την αλυσίδα να χαρακτηρίζεται ως τεμπέλης και βάρος για την κοινωνία?Ειδικά όταν δεν είναι προσωπική σου επιλογή το πως θα διαθέτεις το χρόνο σου,το αν θα έχεις ή όχι μιά δουλειά,το πως θα πας και θα γυρίσεις από αυτή τη ρουτίνα και πάει λέγοντας..


Να ευχαριστήσω τον Σαγανάκι σ'αυτό το σημείο :P

Επίσης βραστούς θα φάμε τους αστούς και τους γραφειοκράτες στο φούρνο με πατάτες..
Επίσης μην ξεχνάτε σύντροφοι,ταξική συνείδηση και ες αύριο τα σπουδαία..

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Χμ,μπορούμε άραγε να βρεθούμε κάπου στο ενδιάμεσο?