Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Κάτι έχει πάει πολύ στραβά και είπα να περάσω να στο πω,

δεν ξέρω τι είναι και πόσο θα κρατήσει,

ακόμη μιά φορά χρειάζομαι κατανόηση και δεν ξέρω που να την ψάξω..

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Και όταν ακούω, ειδικά από 'σένα, για προβλήματα στις σχέσεις μας,τσιμπάω τα μπούτια μου κάτω από το τραπέζι και δαγκώνομαι να μην αρχίσω να πετάω πράγματα γιατί το θέμα δεν είναι προσωπικό είναι βαθιά πολιτικό και θα παρεξηγηθώ..

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Καιρό έχουμε να τα πούμε..

Και δες που έφτασα,
να θέλω να φύγω,
να ξεχάσω και να ξεχαστώ,
απλώς για να βρω ησυχία.

Κοίτα που με 'νοιαξε για το τομάρι μου,
να θέλω να ξεχάσω..

Δε θα το κάνω όμως,το ξέρω,
μα πόσο λυπηρό από μέρους μου,
ακόμη κι αυτή η κρυφή επιθυμία που εντοπίζω,με θλίβει,
μόνο και που υπάρχει εκεί,κάπου στο μυαλό.

Πότε πρόλαβα να κουραστώ που να σας πάρει ο διάβολος.
Έχω τόση οργή μέσα μου..

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

λοιπόν,

μπορεί να έχω χάσει πολλά κομμάτια μου,
άλλα πολύ σημαντικά και άλλα όχι τόσο,
έχασα τον ύπνο μου,τη βόλη μου,το χρόνο μου,
όπως και να 'χει όμως δεν εξαφανίζομαι,
είναι κάποια πράγματα που όσο κι αν σε χτυπάνε,δε χάνονται με τίποτα και όσα έμειναν,θα παραμείνουν εκεί,αγκάθι στο λαιμό τους,
μέχρι να χάσω την αλήθεια μου και εύχομαι αυτή τη μέρα να μην τη ζήσω ποτέ μου.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Τις περισσότερες φορές/κοιτάω πουθενά/γιαυτό και δεν πηγαίνω κάπου/απλά δεν ξέρω/μόνο που/τελευταία/μοιάζει να με πειράζει/περιμένω τον εαυτό μου/μπας και με κοιτάξει κατάματα/χωρίς ντροπή/και όχι στα δόντια/

Οι άνθρωποι με λακούβες.

Κάνουν σκιάσεις

Ζουν στους ελιγμούς το ξημέρωμα
Όταν το φως αλλάζει

Αγκαλιάζουν το δέρμα ευπρόσδεκτα
Με χαρακτηριστικά αυστηρώς εύπλαστα

Χάνονται στο πλήθος και ψάχνουν καμπύλες για να ταιριάξουν στα γωνιάσματα

Πολύ μου αρέσουν..
Οι άνθρωποι με λακούβες.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Όταν πλαγιάζω μαζί σου_μη με κρίνεις
λατρεύω να σε χορεύω
είμαι άμαθη σε ανθρώπους σαν κι εσένα
πληγώνομαι και ματώνω_μη με κρίνεις
απλά φοβάμαι
και γιαυτό μαρέσει να παρουσιάζω τον εαυτό μου
φορτωμένο,
με εικόνες,
αρώματα
και πνιχτά γελάκια,
που δε μου ταιριάζουν.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

τελευταία με πιάνουν κάτι ζαλάδες
ίσως να φταίει αυτή η πόλη,
και οι ανθρώποι της
που γίνονται ολοένα και πιο αποστειρωμένοι.
You say you don't want it,the circus we're in,but you don't...
don't really mean it.


είναι που εγώ 
νιώθω_λίγη.
εθελούσια.
όχι άλλα 
καταθλιπτικά βράδια
πόνεσε το μάτι μου 
από την εγκεφαλική πίεση ποίηση.