Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

και τώρα το παραμυθάκι της ημέρας [..η επιστροφή]

Δεν της είχε περάσει καν απο το μυαλό πάλι, μα έτσι δεν συμβαίνει και κάθε φορά..?
Χαραμιζει τη μέρα της,τουλάχιστον όχι μόνη σαν ανεμώνη τούτη τη συγκεκριμένη..[χμ... τι μέρα να ήταν άραγε?]

Είναι δυάδα σήμερα και κάνουν κάτι που το ξέρουν πολύ καλά,γκρινιάζουν και απορούν,όλη τη μέρα.Πότε χασκογελάνε και πότε ονειροχαζεύουν σκοντάφτωντας εδώ και εκεί..

Περπάταγαν θαρρώ κατηφορίζωντας,αντιπροσωπεία με αθλητικά είδη,εσωρουχάδικο,μία μικρή στοά,κατάστημα με dvd,μετρόπολις και λοιπά..
-..........?[βλέμμα έκπληκτο],
-τον έιδα[πόδια ακορντεόν,γκλον γκλον!!]

"Γειά σου,τι γίνεσαι ρε?"
"Καλά ρε,μια χαρά,εσύ?"
κλπ,κλπ,κλπ......

Για άγνωστο λόγο νιώθει πως πρέπει να φύγει[απίστευτο λες και συνέβαινε συχνά!],είχε μείνει ξερή ως συνήθως και επρόκειτο πάλι για τον ίδιο "αυτόν",είχε και μάρτυρες πάντως,ρωτήστε!
Υπάρχει μιά αίσθηση αμοιβαίας συμπάθειας και τα δολοφονικά βλέμματα δίνουν και παίρνουν πάλι..

Προσπαθεί να σταματήσει την κουβέντα και να την κάνει με ελαφρά,κάτι στριφογυρίζει και προκαλεί μία στομαχική διαταραχή[ε, μιά απόρριψη δεν είναι και μικρό πράγμα] ενώ εκείνος φανερά θέλει να μείνει.Μα δυστυχώς σιωπή,οι λέξεις κόλλησαν στην άκρη του μυαλού του ως συνήθως[προφανές και τραγελαφικό].

Γυρνώντας έχει ένα χαμόγελο σαν από διαφήμιση οδοντόκρεμας,σε συνδυασμό με την άπειρη βλακεία που διαπερνάει το βλέμμα της..[δε θα βάλει μυαλό ποτέ]
Σκέφτεται... "είδες τι έκανε πάλι,?τσάμπα η πρόοδος τόσους καιρούς" και έπειτα κυλλάει σαν το νεράκι στις τρύπες των υπονόμων.



του μπι κοντίνιουντ...!

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

χαμένος-ξοδεμένος..

"θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία,να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω και 'γω,να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνία,γι'αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό.."[Μεθυσμένα ξωτικά]


Που βρίσκετε ο ένας τον άλλο?
Είναι όλα στιγμές και έπειτα νεκρά σημεία,απο αυτά που ενδέχεται να σκεφτείς ή να σκέφτεσαι..

Πλανιέσαι στον αέρα σαν τη σκόνη,ανεπιθύμητος και κυνηγημένος,
κολλας όπου καταφέρεις να ακουμπήσεις.
Ίσως αν μείνεις μιά μέρα να δεις πως γίνεσαι κομμάτι,μία μάζα συμπαγής από αυτή που δεν ξεχωρίζεις τα επιμέρους κομμάτια της..

-Εκείνος και εκείνη στο τρένο,
-Εκείνη και εκείνος..

Ποτήρι άδειο ή φεγγάρι μισό ή ίσως και τα δυό τους σε μιά αντιστοιχία.'Ενα φως στο
δρόμο του γυρισμού.και μετά σιωπή..

Λονδίνο-Μασσαλία-Βιέννη-Αθήνα-Άμστερνταμ,
ομπρέλα[προστασία και βάσανο-σιγουριά και σκλαβιά]

Η σκέψη μου καμβάς,χαρτί καμμένο,παιχνίδι ατέλειωτο ο κόσμος.Πλάνα μιάς άλλης ζωής που θα 'θελες για 'σένα..
Σταμάτα να νιώθεις έξοδο ή σταμάτα να ξοδέυεσαι..

Μπορώ πάντα να ερμηνέυω,ποτέ όμως να εξηγήσω.

Σκέψεις έκφυλλες?[με ευχαριστεί]Ποιός θα το ορίσει?



Ύπνος-Θάνατος
'Ολα είναι καλά μέχρι να δεις το άλλο.



Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009


Πόσο λαχταρώ να ξανάρθουν τέτοιες μέρες!
και θα έχω και την πιό όμορφη παρέα...
και θα έχει συννεφιά και φύλλα στο δρόμο..
και θα φοράμε ρούχα χοντρά και θα έχουμε κόκκινες μύτες..
θα πειράζουμε γατούλες στο δρόμο και θα χαιρόμαστε!
θα έχει πολύ κρύο και θα φοράω και γάντια πολύχρωμα..

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Hμέρες..

Μία στο ουράνιο τόξο[αυτή που περιμένεις να φανεί],
τις δέκα στο δωμάτιο που το βαράει η υγρασία..

Δευτέρα,στα σύννεφα[τα απαλά που φαντάζεσαι να ξαπλώνεις],
οι γύρω στο άδειο στρώμα..

Τρίτη,στην κάμαρα με τα λουλούδια στον τοίχο[αυτά που ζωγράφισες προχτές],
εκείνη σ'αυτό που λες σπίτι,γκρίζο κ βαρεμάρα..

Τεταρτη,12:52 παρέα με κιθάρα[την κούρδισες ναι!],
εκείνη περιμένει την εύκολη λύση που δε μπορεί να σκεφτεί..

Πέμπτη,πρωινές ώρες ακούγοντας την ευτυχία[τριγυρνάει στον άνεμο],
εκείνος δε γνώριζε το τέλος που ήξερες..

Παρασκευή στο δρόμο χορεύεις και χάνεσαι[κάπου ψηλά στη Διδώτου],
τριγύρω πολλοί χαραμίζουν το λίγο που ζήτησες..

Σάββατο,φαγητό στο δάσος καπου στον Άρειο Πάγο[κοντά στο χελωνάκι],
εκείνη έρχεται πάλι με έναν κόμπο στο στομάχι..

Κυριακή,τα μαλλιά σου χωμένα στην άμμο[στα γέμισε πάλι το κύμα]
Νιώθεις τέρμα,και το κύμα έφυγε με τη σκέψη σου..




Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

ήπια κάτι τζιν τόνικ χτες...,με εμπνέει ο κόσμος γύρω μου vol2

Δηλαδή τι,το διάβασμα λες δε σου καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα?Για τσεκ δις άουτ..
Νιώθω λίγο περίεργα όχι τίποτα άλλο.

βλέμα απλανές σου λέει που δε μπορεί να συναντήσει με την καμία το βλέμα των προσφιλών του προσώπων...

Ε λοιπόν δεν ξέρω τι είναι χειρότερο,να πέσεις στα χέρια δολοφόνου ή στα χέρια ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε ερωτική έξαψη,ο Νίτσε πάντως δολοφόνο θα διάλεγε..δε θέλουμε κ πόλλα πολλά τελευταία γτ καραδοκούν τα σιχαμένα τα μικρόβια σου λέει!Υδροκέφαλα πλάσματα ή τέρατα,φυτοζωούν σε σκοτεινό και υγρό περιβάλλον,κοντά σε δέντρα..Χάλια τα νεύρα ε?

"αρ έν παννυχίοις χοροίς
θήσω ποτέ λευκόν
ποδ' αναβακχεύουσα,δέραν
είς αιθέρα,δροσερόν ρίπτουσ'
ώς νεβρός χλοεραίς εμπαίζουσα
λείμακος ηδοναίς"


Ρε Δάνι,κάφτα όλα κ αγάπα με..!χαχαχα...






Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

μηδέν resus αρνητικό ή ότι άλλο μπορεί να είναι,είναι όλο δικό μου,κατά δικό μου και all rights reserved you little bloodsucking bastards,δε σας δίνω ούτε σταγόνα και θα το κάνω ότι γουστάρω εγω?μπήκες?

...άντε για να μην το γυρίσω σε άλλες σαδιστικές λύσεις με λάμπες ηλεκτροσόκ και δε συμμαζέυεται αργκκκκ!!!
damn it circle!!!

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

τι ζέστη κι αυτή ουφ!

Και τώρα το παραμυθάκι της ημέρας:



Σκαλοπάτια στη Ζωοδόχου Πηγής,

στρίβει σιγαρέτο,είναι φουλ στην απογοήτευση και στη μοναξιά...

σκέφτεται γιατί είχαν όλοι εξαφανιστεί,κακή τύχη?



μήπως λάθος συγχρονισμός? ότι και αν ήταν,η απογοήτευση



σχηματιζόταν ανάμεσα στα φρύδια της μάλλον..



όμως εκείνη τη στιγμή το σύμπαν είχε άλλα σχέδια για

τη μέρα της.



ακούει μιά φωνή,διστακτική μα πολύ γνώριμη...



-Γειά σου,τι κάνεις?

έχει μείνει έκθαμβη,σχεδόν νιώθει πως μόνο εκείνη το βλέπει,



αυτός μιλούσε όντως σε εκείνη?[μετά κατάλαβε ότι ναι μιλούσε σε εκείνη,δεν υπήρχε άλλος]





Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Μας έπιασε η άνοιξη για τα καλά :D

Σας έχει έρθει ποτέ στο μυαλό να ξύσετε κάποιον πάνω από τη μακαρονάδα σας και να τη φάτε με περίσια ευχαρίστηση?Σήμερα το πρωί σε σύνοδο ύπνου και ξύπνιου έκανα αυτή τη σκέψη και μα την αλήθεια εκστασιάστηκα!

Ανιδοτελής μαλακίες μουαχαχά και χαχά!

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

ο βρώμος προς το δρόμο και οι θανόντες μίμοι του.

Κείται,βελάζει,πατάει,Φίσερ Τιμή η πιο όμορφη ξανθιά.Κι οι γλώσσες άπειρες στ'ο κάλος,πήχτρα και σφυρίχτρα.Δεν είναι εγώ,δεν είμαι εσύ και εσύ δεν είμαι ο δόκτωρας Ιεζικιήλ μήτε ο κύριος Χάϊδος.Είναι θηλυπρεπές το πόσο ανδροπρέπεια-και το αντίστροφο-πως μας διέπει σαν γνώμονας εαυτού σωθή-το.Το κύρος.Μα ποιά θηριωδία σκιάζει το προσωπό σου,ο Στέλλας και το μαχαίρι.Το κουράδι όχι εκείνο το σημαίνον πρόβατο μα το κουράδιον ακα "κραπ".Αμαρτωλοιιιιιιιιιιί όσοι γοσίπευσαν έστω και δις τα της εξαίρετης ως είδος επίσης εξαφάνισης[δημοκρατίας] των υμών και των υμήτερων και τον ύπερον.Ανθέμιο στο πέτο και με βηματισμό βαρύ,δε σε σηκώνει το κίτρινο τυρί,σκληρό,ημίσκληρο ή και σκληρό ω σαν πέτρα.Ένιχαου, η νεοσύστατη αυτάδελφη και μη καταμεριστική ανάγκη-να περισώσεις ότι φύτρωσε σαν τη λειχήνα πάνω στο τσιμέντο.Και οι ιπποπόταμοι στα χωράφια τους!
Διότι ήγκικεν πλέον η ώρα να επιγειοποιηθεί το άπιαστο σύμπαν και η ζωή στον Άρη-η απ'τα κόκκαλα βλαμμένη.Η μπλε νομοκρατία δε θα περάσει και δε θα κεράσει[και ποτέ της δηλαδή].Όστις με γκλοπ θα θρηνήσει εις αλλαγήν καθή[κι]κοντός και επαναφοράς -επανασύστασης του μπαμπάκουλα-ντράκουλα Στάλιν-ξύλο που θα το φας.Ιδιώτευση πάσης κακίας και μαλακίας[μη θορυβείστε δεν έβρισα,απο το μαλάκιον δηλαδή αλλιώς το ασπόνδυλον]και της κανονικής μαλακίας έκτοτε.Αυτό που περισεύει θα περισεύει πάντα γιατί το περίσευμα είναι πάντοτε περίσιο για κείνους που τους περισεύει.Και εμάς που δεν μας περισεύουν λόγω οικονομικής κατάκρισης και υπόχρησης,θα το παλεύουμε με πάσης φύσεως έρωτες καθότι ερωτικοί στα έσω και στα έξω μας.

ΠΑΣ ΜΗ ΘΕΛΕΙΝ ΜΑΡΜΑΡΟΣ :P

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

ρε,δεν κοιμήθηκα ακόμη :P

Έλα μωράκι μου,το στρώμα εινάι καπιτονέ...χαχαχα!Με εμπνέει ο κόσμος γύρω μου..

Πλησιάζουμε στο μέγαλίσιο παραστασιακό γεγονός της χρονιάς της συνόδου γκρίζου τοίχου και χοντρής κοιλιάς κελάηδισμα,καλπητσούλα μια σταλιά 50χ40 όχι και τραμπούκισμα τοίχος γλειψιμοσαλιάρισμα..
Τέχνη στο χαρτί μα το ευρέως φαντασιακό το πας χαμένο και ο επίμονος ψηφοδαμαστής καραδοκεί στο να μου νύχι.
Τόση πια παστίτσιο για τη φασολάδα ?Το νόημα είναι στης ευθύνης το ηνίο το κράτων πως θα 'πρεπε υπό του Μίκυ Μάους άλλοτε και άλλοτε της Βαρβιαρέλας να ίπταται σε αντικατάσταση των όνυχομπαροκισμών και των παραφουσκωμένων μπατζακίων εις θέαση των stock ενδυματολογικών "δεν τρώω θα τσιμπήσω" όπως θα λεγε κ αυτός που με πρότεινε να ντυθώ μπανάνα[θου].-

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Όταν ο Φώτης πάει στο ΒΕ.ΣΕ..

-Τι γίνεται τότε?Είσαι σίγουρα καλά?
-Εμ...,να..,δες,ο χρόνος είναι ελάχιστος,κυλάει τόσο γρήγορα..σου ξεφεύγει και ΄συ στέκεσαι ακίνητος ενώ γύρω σου όλοι και όλα συνδέονται και αλλάζουν/κινούνται.
-Μήπως θέλεις να μιλήσουμε?
-Κοίτα,μετά το ζεις.Δες,το βλέπεις μπροστά σου.Κάνεις πράγματα που δε θα τα ΄κανες ποτέ.Σ΄έχει προδώσει ο ίδιος σου ο εαυτός.
-Πολύ κακό,πολύ κακό..
-Και...και...όλα αυτά τα ρημαγμένα αισθήματα απο τη μία και εκείνος ο σιχαμένος σου εγωισμός από την άλλη.
-Θα ΄θελες να ακούσεις <<δώσε μου το χέρι σου>> σωστά???
-Έπειτα όλη αυτή η δυστυχία στον κόσμο,μα δε θα ΄πρεπε.Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλεις να κάνεις/να ζήσεις/να δεις..Μα δε θα σάφήσουν.
Κατά βάθος το νιώθεις και το ξέρεις μα εσύ πώς θα τ΄αλλάξεις?
-Δεν είσαι λίγος,ποτέ δεν είσαι μικρός,μπορείς πολλά.
-Πηγαίνεις μόνος στο δρόμο με τ΄ακουστίκα στα αυτιά σου,ταξιδέυεις,μόνο έτσι μπορείς..η μουσική σου,μία διέξοδος.
Το δέχεσαι,κι εγώ συμφωνώ,σε μικρά πράγματα κρύβονται όλα τα καλά και τα όμορφα.Μα ποιά η ομορφιά όταν δεν τα ΄χεις ούτε αυτά,υποτίθεται πως θα ΄πρεπε.
Θέλεις τόσα να μοιραστείς[μαζί με άλλους όχι με τον εαυτό σου.]
-Κι εσύ τι κάνεις γι΄αυτό ρε???
-Φύγε κι εσύ,σας βαρέθηκα όλους..
Παντού ψέματα,όλο ψέματα,σιχάθηκα..Κάθε λόγος σας αγκάθι μα δε σωπαίνω!


...there's a ghost on the horizon
when i go to bed,
how can i fall asleep at night,
how will i rest my head??
Oh im afraid of the middle place,
between light and nowhere,
I don't want to be the one left in there
....left in there

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Όοοοτι να ναι!

...και ότι λοιπόν πήγαινα να ανακατέψω τις πένες που με περίσσια φροντίδα είχα ρίξει πρωτύτερα στην κατσαρόλα...
κάποιος μου έκοψε τη φόρα-άτιμε αποροφητήρα ποιος σε φύτρωξε εκειά πέρα?Νιώσε την οργή μου τέραααας αχααα!

***αστεράκια παντού***
τα πάντα άρχισαν να γυρίζουν,είχαν χρώματα χαρούμενα,άσπρα,κόκκινα,κίτρινα,μπλε λαλαλά..

με φάγαν τα κυκλώματα και πάνω απο το μάτι μου φύτρωσε ακόμη ενα!

α!να βάλω και το άσχετο μου κάπου..εδώ θα το βάλω,λοιπόν τέρμα τα σχόλια για τους κουκουλοφόρους γιατί το τι έχουν ακούσει τα αυτιά μου δε λέγεται.
Επίσης έλεος αυτές οι κοκότες στις πρωινές ζώνες στα μέσα αποβλάκωσης.Δε φτάνει που δε βλέπουν πέρα από τη ρίζα τους, μας το παίζουν ξαφνικά και ειδήμονες στα πολιτικά ζητήματα και κοινωνικοπολιτικά ευαίσθητοι/ες πηγαίνοντας από τη μία "ριζοσπαστική" δεξίωση στην άλλη..
Αυτά προς το παρόν...

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

ξουτ ο Φευρουαριος γαμω το mojo jojo μου!

Και ότι βγαίνουμε και εμείς από το κλουβί μας που λεεί και ο κύριος Φλάουερς αμέσως όλα τα στραβά και τα ανάποδα να μας τραβήξουν από τις βλεφαρίδες!Να συνειδητοποιήσεις λέμε μάτια μου ότι καλά ήσουν εκεί μέσα σε αυτό που άλλοι εύλογα θα αποκαλέσουν "προστατευτική φούσκα" ή απλούστερα "μήτρα"...

Ο Φλεβάρης λοίπον δεν ενδείκνυτω για τέτοιου είδους ανοίγματα αζ φαρ αζ άιμ κονσερντ!Το μονο που μου άφησε ήταν λέξεις όπως:τεχνική pointille,οδοντωτή σμιλη και το αναθεματισμένο "Ηράκλειο άμμα" που παναθεμά με αν ακόμη έχω ξεκαθαρίσει τι σκάτα είναι..

Τι άλλο να αναφέρω?α,ναι ναι ξέρω!Λοίπον ανακάλυψα ότι ο τρισώματος δαίμων δεν είναι μύθος..αχααα[σκάσε τον είδα σου λέω]με έχει λιώσει στο ψήσιμο και δεν είμαι καν πρώτης τάξεως παντόφλα...

-Τι θες από 'μένα σιχαμένο πλάσμα??πάρε τις τρεις ουρές σου και δίνε του!

-Οχι σου λέω σε μισώ

-Ε!Όπως θέλεις λοιπόν,κάτσε και πυρωνέ τα

Τωρα που τον φέρνω στο μυαλό μου όμως,για δαίμονας χαριτωμένος είναι^^ [στα όρη στ'άγρια βουνά]

Προσμένω έναν Μάρτιο γεμάτο ουτοπία,ρομαντισμό και τρυφερότητα[για να ξηγιόμαστε ίσια δηλαδή,ε δεν ήταν μήνας αυτός!!!]