Είναι ήδη αργά.

Τι σε περιμένει όταν πέσεις για ύπνο αυτή τη φορά,ποιόν/ποιά θα βρεις στο κρεββάτι σου?
Καλά μάντεψα,μετά αρχίζει το βάσανο του καθημερινού απολογισμού.
Γιατί γιατί γιατί,πες μου γιατί το κάνω αυτό?
Δανάη κάποτε μου υποσχέθηκες- και 'γω να ξέρεις θα περιμένω,υπομονετικά-περιμένω.

Βαρέθηκα τον κόσμο που στέκει αδιάφορος,αλήθεια σου το λέω,δεν ξέρω αν είναι φόβος,μούδιασμα,ανοσία,εγωισμός,μαλακία,δεν ξέρω,τους βαρέθηκα,με αηδιάζουν.Σιχαίνομαι που το λέω,που έφτασα σε αυτό το σημείο,που αδειάζω.

Που πηγαίνω?Υποσχέσου πως θα με ακολουθάς στα λάθη μου χωρίς να πέφτεις μαζί μου.Εντάξει ξέρω ήδη την απάντηση "όλα καλά θα πάνε",ναι?Θέλω να το πιστέψω,θα το πω φωναχτά 5-10-100 φορές και θα το πιστέψω,το δουλεύω καλά έτσι το μυαλό μου..Γίνομαι κουραστική πολλές φορές το ξέρω-δεν το θέλω.

Θέλω να δω πράγματα να γίνονται,θέλω να σταματήσω να γκρινιάζω για το τι θέλω και να αρχίσω απλά να πραγματοποιώ ότι σκατά περνάει από το μυαλό μου,κουράστηκα και 'γω να καταστέλω τον εαυτό μου,λες και τόση καταστολή που τρώμε δε μας φτάνει,αυτό μου έλειπε/μας έλειπε!

Εντάξει,επειδή κατά βάθος είμαι κομπλέ το ξέρω θα σκάσω μ'αυτή την απαισιοδοξία,θα απλώσω παντού ρίζες,θα εξαπλώσω ιδέες και επιθυμίες και όλα θα πάνε καλά.