Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Γιατί η νύχτα μας κάνει να μοιάζουμε αλώβητοι.
Γιατί το δέρμα γυαλίζει σαν πέτρα στον ήλιο.

Γιατί όταν έρχεσαι οι ανάσες μου καταδιώκουν τους πνεύμονες.

Γιατί καταπίνω τη σιωπή σου που με πνίγει απότομα.

Γιατί οι δρόμοι είναι γεμάτοι με κόσμους αδιάβατους.

Γιατί η καρδιά μου σκοντάφτει ακριβώς δίπλα στα μάτια σου και χαμηλά στο λαιμό σου.

Γιατί μαθαίνω να δίνομαι πιο πολύ εκεί που ψοβάμαι.

Γιατί η αυλή μου θα μυρίζει μάραθο και ξεραμένα σταφύλια.

Γιατί πια δε θα με νοιάζει το που θα πάω αλλά με ποιούς θα πάω και πως.

Γιατί θα κλέψω τις σκιές απ' τους γκρίζους τοίχους της πόλης.

Γιατί το σώμα κουράζεται μα το μυαλό δε σωπαίνει.

1 σχόλιο:

  1. γιατι μας αξιζει..:P
    αντε πια ολοι ξενυχτησατε εκτος απο μενα...αι σιχτιρ, αι σιχτιρ, αι σιχτιρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή