Υποτάσσομαι στη φύση μα όχι στο χρόνο.
που έχει όρια,
που δεν παύει να είναι ένα σάπιο κατασκεύασμα,
που είναι μιά προσωπική φυλακή,
που μας βάζει σε πρότυπα και σε νόρμες.
Δεν το θέλω έτσι,δεν είμαι εγώ.
Ακόμη,ψάχνω ένα τρόπο να επικοινωνήσω όσα αισθάνομαι.
Να φέρω τα μέσα προς τα έξω γιατί,
κάνουν εκρήξεις διαδοχικές και πληγιάζουν,
ξεχειλίζουν μα δεν διοχετεύονται,
παύουν ν' ανήκουν στη σφαίρα της δημιουργίας,
δεν είναι γόνιμα.
Δεν το θέλω έτσι,δεν είμαι εγώ.
Κάνουν τον κύκλο τους και καταλήγουν πίσω σε 'μένα.
Δεν το θέλω έτσι,δεν είμαι εγώ.
Και μεγάλωσα με πρότυπα που μ' έμαθαν να μισώ κομμάτια του εαυτού μου και αυτά αναβιώνουν,φροντίζει ο κόσμος γύρω μου γι' αυτό.
Να μου θυμίζει πάνω μου ότι με 'μάθαν να μισώ,
σιχαίνομαι που εγκλωβίζομαι και 'γω σ' αυτά.
Δεν το θέλω έτσι,δεν είμαι εγώ.
Πως λοιπόν εγώ να εκφραστώ και
πες μου τώρα
"ποιά αλυσίδα μας δένει?"
Ξυπνάτε ρε θα πάρω τα βουνά και ούτε που θα το μυριστείτε,αλλά δε με νοιάζει μία ρε..
αυτο με τα προτυπα, αμα το ξανακουσω θα σε δειρω, να το ξερεις...αντε που μου καθεσαι και αυτοκαταστελλεσαι επειδη ειπανε εκει περα μια μαλακια...ετσι ειμεθα και σε οποιον αρεσουμε.για τους υπολοιπους δεν θα μπορεσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι οσο για το 10 του majhong...κραταω τις επιφυλαξεις μου, για μενα δλδ.