Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Το σπίτι,


που θα 'θελα να μοιραστώ με τα συντροφάκια μου

Αχ ρημάδα φθορά πόσο σε λατρεύω

Δέσιμο και με τα έμψυχα και με τα άψυχα [χάος,καμιά ελπίδα..]

5 σχόλια:

  1. Η συγκεκριμένη εικόνα δείχνει πως μάλλον πρόκειται για κάποιου είδους μαγαζί, άν κρίνω απο τα ανοίγματα.
    Αλήθεια η φθορά πάντα μου προκαλούσε θετικά αισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συντροφακι, ηρθα να δηλωσω διαθεσιμοτητα...Ποτε θα παμε να το οικειοποιηθουμε? XD XD XD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επισης:
    Γι’ αυτό το σπίτι ζω,
    γι’ αυτόν τον έρημο τοίχο,
    γι’ αυτό το δρόμο που περνάει από μέσα μου,
    γι’ αυτό το χέρι που το μέλλον μου βάφει

    Γι’ αυτό το πιάνο ζω,
    γι’ αυτά τα κάδρα στο φθαρμένο σαλόνι

    Γι’ αυτή την πόλη ζω,
    γι’ αυτή την άδικη πόλη,
    γι’ αυτόν τον ήλιο που αγαπώ και μισώ,
    γι’ αυτό το δέντρο που τον τάφο μου θα ορίσει

    Γι’ αυτά τα μάτια ζω,
    γι’ αυτά τα μάτια που δακρύζουν για μένα

    Γι’ αυτή τη θάλασσα ζω,
    γι’ αυτή τη θάλασσα...
    Εδώ δεν έχουμε τρένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τί είπες τώρα ρε συ. Κόρε Ύδρο?
    Πώωωωωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προς Dani: Το πρώτο πράγμα που πέρασε σα σφήνα από το κεφάλι μου όταν το αντίκρυσα ήταν αυτό το κομμάτι,ήξερα πως θα κάνεις το συνειρμό από τον τίτλο ;)
    Προς Santinistas: Είναι όντως μαγαζί,αν δε με προδίδει το μνημονικό μου,στην ταμπέλα πάνω στη σιδερένια πόρτα έγραφε "αποθήκη ξυλείας" .
    Όπως και να 'χει το θελω ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή