Και όταν μου ζητούνται πράγματα να δώσω ΤΡΟΜΑΖΩ,κομμάτια του εαυτού μου,τρομάζω.
Υπάρχουν όμως μέσα μου για το σκοπό αυτό και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουν, και ίσως η σιωπή ήταν μεγάλη και τώρα η φωνή μου θα ακουστεί πιο δυνατά, θα είναι εκωφαντική και θα τρομάζω ακόμη, όμως ο κόσμος θα τρομάζει πιο πολύ και 'γω θ'αρχίζω να βιώνω την ηρεμία που γυρεύω και θα σταματήσω να δικάζω τον εαυτό μου.

Δε θα με στήνω πια στη γωνία, δε θα φοβάμαι πια να μένω μόνη με τον εαυτό μου και θα έχω όλες τις απαντήσεις που γύρευα.Οι γρίφοι που επιβάλω στον εαυτό μου θα λύνονται και επειδή μ'αρέσουν κι αν θες τους βρίσκω ενδιαφέροντες, θα φτιάχνω καινούριους και θα συναντιόμαστε πάλι κρυφά οι δυό μας στο σκοτάδι και θα φωνάζουμε και θα βριζόμαστε και αυτό είναι κομμάτι δικό μου και αν δεν το θέλω πια θα το χαλάσω γιατί είναι δικό μου και δε θα ρωτήσω κανέναν γιατί οι κοινωνικές επιταγές δε με καλύπτουν και ούτε και 'γω τις καλύπτω και αυτό με κάνει και χαίρομαι,δεν είμαι πια σε ground zero και δε θέλω να φοβάμαι,θέλω να χαίρομαι..